Gminna Biblioteka Publiczna

Kłopoty ze zrzuceniem wagi występują dzisiaj coraz częściej. Książka Dietetyka Ciborowska zawiera porady, jak skutecznie zrzucić nadprogramowe kilogramy w zdrowy sposób.Jest to trzecie, zaktualizowane wydanie uznanego podręcznika Dietetyka Ciborowska z dziedziny dietetyki. Obecna edycja książki Dietetyka Ciborowska zawiera:Aktualną wiedzę z zakresu żywienia w różnych grupach ludności i w różnych schorzeniachNowo opracowane wartości odżywcze produktów żywnościowychZalecane normy spożycia białka, węglowodanów, tłuszczów, witamin, makro- i mikropierwiastków oraz wielkości zapotrzebowania energetycznego dla rozmaitych grup ludności w stanach zdrowia i chorobyRozdziały dotyczące: żywienia sportowców i ludzi pracujących w warunkach zwiększonego wysiłku fizycznego oraz żywności funkcjonalnej i modyfikowanej genetycznieNowe diety stosowane w leczeniu zywieniowymŻywienie w przypadku różnych stanów patologicznych, np. w zatruciach pokarmowych, chorobach nowotworowych, neurologicznych

Oparta na faktach opowieść o pierwszej dyplomowanej lekarce praktykującej na ziemiach polskich.Koniec lat 70. XIX wieku. Anna Tomaszewicz po zakończeniu studiów medycznych na Uniwersytecie w Zurychu wraca do Warszawy z zamiarem otwarcia praktyki. Jest utalentowana, pełna zapału, ma na koncie doskonale przyjęte przez środowisko publikacje naukowe, chce pomagać ludziom. Ale Towarzystwo Lekarskie, do którego zgłasza się niedługo po przyjeździe, widzi w niej przede wszystkim kobietę - kogoś, kto nigdy nie powinien leczyć. Anna cały czas jednak uparcie dąży do celu i po to, by nostryfikować dyplom i w końcu móc pracować w zawodzie, gotowa jest udać się choćby do samego cara.Tymczasem w stołecznych domach i szpitalach szerzą się choroby powodowane przez wszechobecny brud i nieprzestrzeganie zasad higieny. Zalecenia Josepha Listera, inicjatora antyseptyki, nawet jeśli znane, są ignorowane i wykpiwane przez większość lekarzy i personel medyczny. Po przytułkach i kamienicach jak dziki ogień rozprzestrzenia się gruźlica, a na salach operacyjnych wielu pacjentów umiera, mimo udanych zabiegów. Żniwo zbiera też gorączka połogowa - przypadłość, na którą doktor Anna zwracała szczególną uwagę.W tkankę powieści Grabowska wplata historie postaci, które miały przełomowy wpływ na dzieje medycyny: Elizabeth Blackwell, Louisa Pasteura, Wilhelma Röntgena czy Charlesa Darwina.

Bogumił Korzyński rozpoczyna pracę w warszawskim Szpitalu Dzieciątka Jezus. Jest rok 1850. Siedem lat wcześniej świat odrzuca Horacego Wellsa i jego wynalazek - znieczulający eter - doprowadzając nieszczęsnego dentystę do szaleństwa i samobójczej śmierci.Dwa lata wcześniej pod kołami pociągu ginie Gustav Michaelis, bezskutecznie próbujący wprowadzić zasady aseptyki na sale porodowe. Szpital połowy XIX wieku wciąż spływa ropą, krwią i brudem, a najlepszym chirurgiem jest ten, który potrafi w jak najkrótszym czasie wykonać operację i nie zabić przy tym pacjenta. Bogumił pragnie zostać ginekologiem i tym samym pomóc kobietom takim jak jego żona, która kolejny poród niemalże przypłaca życiem. Jednocześnie doktor zmaga się z własnymi demonami i przeszłością, o której ani żona, ani jej powszechnie szanowana rodzina lekarska nie mają pojęcia.W codziennej praktyce i korespondencji ze światowymi autorytetami medycznymi towarzyszy mu zafascynowana medycyną i znająca języki szwagierka Augusta, która marzy, żeby zostać lekarką. Tymczasem zawód ten jest zarezerwowany wyłącznie dla mężczyzn. Kobiety nie mają wstępu na uniwersytety. Nobliwa kadra medyczna jest niechętna wszelkim reformom. Augusta znajduje jednak sposób, żeby wedrzeć się do zamkniętego dla kobiet grona uczniów Hippokratesa...

Kiedy doktor Zofia Nibużanka dostaje propozycję pracy w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie, nie waha się ani chwili. W wojskowej placówce medycznej z otwartością wita się lekarki i traktuje je na równi z mężczyznami. Dla Zofii jest to szansa, żeby doskonalić wiedzę i umiejętności na wielu prężnie się rozwijających oddziałach medycznych i w nowoczesnych pracowniach. Poznaje tajniki radiologii, neurologii, hematologii i innych specjalizacji, które w przyszłości pomogą jej stać się doskonałą pediatrą, chociaż w skrytości ducha marzy o chirurgii. Pracę u boku najwybitniejszych specjalistów tamtych czasów przerywa wybuch wojny. Rzeczpospolita Ujazdowska - tak medycy nazywają swój szpital - funkcjonuje na bazie konwencji haskiej, ale jej regulacje są bezwzględnie łamane przez okupanta, a personel, zwłaszcza lekarze i pielęgniarki zaangażowani w konspirację, doświadcza wyjątkowego okrucieństwa wojny. Kadra oficerska zostaje wywieziona na Wschód i przepada bez wieści. Dopiero po latach świat usłyszy o Katyniu. Część lekarzy ginie w bombardowaniach, inni są wywożeni do obozów koncentracyjnych, zamykani w getcie albo torturowani w katowniach gestapo. Ocalali, a wśród nich doktor Zosia, starają się ratować pacjentów w warunkach urągających ludzkiej godności. Młodej lekarce jest tym trudniej, że jej mąż włącza się działania konspiracyjne oraz co chwilę docierają do niej złe wieści o losie najbliższych. Najgorsze przyjdzie jednak dopiero wraz z wybuchem powstania warszawskiego. W powieści ożywa przedwojenna Warszawa - losy fikcyjnych bohaterów przeplatają się z prawdziwymi wydarzeniami, w których uczestniczyli wybitni artyści, politycy i naukowcy dwudziestolecia międzywojennego. W powieści, wzorem poprzednich części cyklu, zostały przedstawione sylwetki autentycznych gigantów medycyny, takich jak Zygmunt Freud, Alois Alzheimer czy Kazimierz Funk. Opis pochodzi od wydawcy.

Naciągnięte ścięgno, gwałtowna biegunka, oparzenia słoneczne, ugryzienie owada, otarcia naskórka, angina to częste dolegliwości, w których można sobie natychmiast pomóc, mając dobrze zaopatrzoną w zioła i leki apteczkę. Książka Domowa apteka przedstawia wiedzę o tym, kiedy i jak je stosować. Zachęca do powrotu do starych i sprawdzonych sposobów, kiedy chlubą pań domu były dobrze zaopatrzone spiżarnia i apteczka, a konieczność ich posiadania uzasadniała wielowiekowa tradycja, na którą składała się polska gościnność, niespodziewane wizyty, najazdy i pojedynki. Kobiety musiały w każdej chwili mieć pod dostatkiem "wszelkich ingrediencji, specyałów, łakotek, wódek, octów, esencji, leków itd., kiedy zwyczajem i obowiązkiem gospodyni było karmić, poić, leczyć, wydawać" — pisał Wincenty Statkowski (O potrzebie wyższego wykształcenia naukowego dla kobiet z powoodu wpływu ich na wychowanie i oświatę mężczyzn, "Gwiazda", 1869). Także dziś apteczka pierwszej pomocy zawiera wszystko to, co ułatwia poradzenie sobie w zdrowotnym problemie, jak gorączka, odwodnienie, problemy z przewodem pokarmowym lub migreną. Powinna składać się z podstawowych leków skutecznych przy nasilonych dolegliwościach, które pomogą dotrwać do wizyty u lekarza. Bardzo ważne, by podczas porady lekarskiej poinformować lekarza, jakie leki były zażywane. Trzeba też pamiętać o lekach ziołowych, gdyż często zmieniają one obraz oraz przebieg choroby i diagnozowanie może okazać się trudne. Warto ze swoim lekarzem rodzinnym ustalić skład apteczki uwzględniający specyfikę chorób rodziny. Obowiązkową pozycją w apteczce są zioła, które można kupić bez recepty w sklepie zielarskim. Działają powoli, ale skutecznie i nie dają skutków ubocznych, jak niektóre leki chemiczne. Są szczególnie zalecane osobom z chorobami przewlekłymi, dzieciom, osobom starszym i kobietom w ciąży. Zioła przynoszą doskonałe rezultaty lecznicze w chorobach skóry, naczyń krwionośnych, dolegliwościach przewodu pokarmowego, nerek, płuc. Aby skutecznie działały, należy poznać ich skład i działanie. Należy pamiętać, że niewłaściwie stosowane mogą wywoływać skutki uboczne, np. używanie dziurawca połączone z opalaniem może doprowadzić do silnych poparzeń skóry, z kolei arnika spożywana doustnie wywołuje stany zapalne przewodu pokarmowego. Długotrwałe stosowanie siemienia lnianego pozbawia organizm składników mineralnych, wiążąc je w nieprzyswajalne związki. Zioła można również zbierać własnoręcznie, jednak istotny jest tutaj czas. Szczegółowe informacje na temat zbioru poszczególnych gatunków, rodzaju zbieranego surowca można odnaleźć w książce Atlas roślin leczniczych Wydawnictwa SBM. Przepisy zamieszczone w prezentowanej książce dotyczą suchych ziół, chociaż najwyższą wartość ma surowiec świeży, który niestety nie jest dostępny cały rok. Przygotowując napary i wywary, należy pamiętać, że 1 łyżeczka suchych ziół odpowiada około 3 łyżeczkom świeżych. Jednodniowa dawka zawiera przeciętnie 30 g ziela i około 2—3 szklanki dobrej wody. Dla osób starszych i dzieci dawki powinny być zmniejszone o połowę. Należy pamiętać, że skuteczność działania ziół zależy także od stylu życia, czyli diety i aktywności fizycznej dostosowanej do wieku i możliwości organizmu.

Czym sie różnią lody od szpinaku? Po co mi nos? Dlaczego odczuwam ból gdy sie uderzę?